பலிபீடம்

பகலைஅரித்தபடி
முன்னேரிக்கொண்டிருந்தது
கரையான்

ஆலமரத்தின் கிளைகளில் உட்கார்ந்திருந்த
வேதாளங்கள்
பீடிபுகைத்துக்கொண்டிருந்தது


இடுகாட்டுக்குட்டையிலிருந்து
மண்ணெடுத்துப்போன
அம்மாசையின்
பானைக்குள்ளிருந்து
கேட்டுக்கொண்டே இருந்தது
சாமக்கோடாங்கியின்
குடுகுடுப்பை சத்தமும்
சடாமினிகளின் சிரிப்பும்
ஒரு
இளம் பெண்ணின் கதறலும்
ஒரு குழந்தையின் அழுகையும்

மரணம் தனது கிளகளிலிருந்த்து
இலையொன்றை உதிர்த்தது

காடு
அதிர வெங்கச்சாங்கல்லில்
கருப்பன் சவரக்கத்திகளை
தீட்டுசத்தம்
வழக்கமானதாக இல்லாமலிருந்தது


கண்ணம்மாள் தன் பிள்ளையோடு
பண்ணாடிச்சிகளின் தீட்டுத்துணியை
கடைசியாய்துவைக்கப்போனாள்



நாகன் சிரிக்கும்சுவர்களுக்குள்ளிருந்து
வாழ்வின் சோகம் பிழிந்து
கோடித்துணியை நெய்து கொண்டிருந்தான்

அண்டரண்டா பட்சிகளின்
சத்தம் ஒரு பறையொலியாய்எழும்பி
குஞ்சுகளாய் பொரித்தது


யாருமில்லா சோளக்காட்டில்
அவர்களின் தினவுக்கு இறையான
அவளின் நினைவுகளோடு

வருமீனுக்காக
சுடுகாட்டில்
உட்கார்ந்து காத்திருந்தது
நிலவைக்கொத்தியபடி
ஒரு
மொண்டிக்கொக்கு